◆ Związki frazeologiczne: ◆ mydlić czyjeś oczy (sz. zm.), mydlić komuś oczy (sz. zm.) »celowo wprowadzać kogoś w błąd, przekonując do własnych racji«: Vkázuie X. Skárgá/ że ono słowo było Bogiem. A miał tego dowieść/ że iest tymże Bogiem co y Oćiec. Abo się tedy co raz zápomina/ X. Skár. co ná tákiego Káznodźieię nie przystoi: ábo ludźiom oczy mydli/ dowodząc tego/ czego raczy; á ták to vdawáiąc iákoby tego dowiodł/ czego ma dowieść. MoskorzZaw 23. Gdzież owo, czym wielkiemu onemu orszakowi naszemu oczy mydlono, że K. J. M. wszystko chętnie uczynić miał? AktaPozn I/1 335. Nie ták dla podánia sposobu do wyćiągánia Essenciey z rzeczy przyrodzonych/ iáko dla przypátrzenia y wybaczenia wielo y prożnomownośći/ tych Niebopiekielnych Mistrzow/ ktorzy wiele obiecuią/ á máło ábo nic nie czynią dobrego y skutecznego/ tylko ápárencie iákieś/ ktorymi oczy/ y rozumy ludzkie mydlą/ y słowy podáią. SyrZiel 333. Ale rozumem ia się kieruię. W támtych káwałkách zgołá nie czuię/ Iedno chleb prosty/ ktorym nam mydli/ Ten bacchant oczy/ ktorym nas śidli. TajRad B3. Iuristámi po Trybunałách włoczyć sie/ y vczyć/ ábyś ladá czego niemowił y ludziom oczu niemydlił/ záwodząc ich sumnienia/ twierdząc z niewiádomośći praw/ że oczárách y czárownicách/ niemász nic opisanego w práwách Polskich/ y przetosz wolno káżdemu/ iako sobie wymyśli z nimi postępowáć. WisCzar 50. Gdzie omomiciele — Z sobą polskim językiem mowiąc bardzo wiele — Włochowi mydlą oczy, lub już omomiony Swojej własnej za swoje nie przyznaje żony. KorczWiz 99. Jednak Henryk w Rzymie u Klemensa stárał się o rozwod; w Francyi szukał Teologow y ich wielkiemi korumpowáł pieniędzmi, aby co napisali przeciw temu Małżeństwu, żeby to udawszy za zdanie wszystkich pierwszych Akademii, czymby mydlił oczy ludziom, inquantùm by Rzym nie pozwolił, iako iuż zmiarkował. ChmielAteny IV 93. ◆ mydlić komuś wzrok (sz. zm.) »celowo wprowadzać kogoś w błąd, przekonując do własnych racji«: Sercá Monáchow pánuiących świátu Odmienia, i w lot zrżuca z Máiestátu, Mydli im rozum, i wzrok ná Vrżędách, Ze się w swych sámi umotáią błędách. ChrośJob 47. Wiem iáki ci interess wzrok mydli nieboże Caezar prágnie mieć Rządy, lecz zdradzić nie może. VoltZałJARzym 66. ◆ mydlić czyjś rozum (sz. zm.), mydlić komuś rozum (sz. zm.) »celowo wprowadzać kogoś w błąd, przekonując do własnych racji«: Nie ták dla podánia sposobu do wyćiągánia Essenciey z rzeczy przyrodzonych/ iáko dla przypátrzenia y wybaczenia wielo y prożnomownośći/ tych Niebopiekielnych Mistrzow/ ktorzy wiele obiecuią/ á máło ábo nic nie czynią dobrego y skutecznego/ tylko ápárencie iákieś/ ktorymi oczy/ y rozumy ludzkie mydlą/ y słowy podáią. SyrZiel 333. Sercá Monáchow pánuiących świátu Odmienia, i w lot zrżuca z Máiestátu, Mydli im rozum, i wzrok ná Vrżędách, Ze się w swych sámi umotáią błędách. ChrośJob 47.